بر سردر دانشگاه دلم نوشته‌اند: ايمان. بر سردر دانشگاه دلم نوشته‌اند: عشق. دلم دانشگاهى است كه از سرتاسر جهان، براى كسب علم بدان آمده‌اند. بايد كرسى تدريس همت برپا كنم! بايد واژه‌هاى قرآن را از طاقچه خاطراتم به ميز كار زندگى‌ام بكشم.
دانشگاه دلم بايد علم و انديشه‌اش قرآنى باشد و من بايد هر چه مى‌آموزم، [از: فيزيك و شيمى و رياضى و علوم انسانى و... ]همه با قرآن باشد. مگر نه آنكه جملگى علوم توحيد است؛ اگر نيت توحيدى باشد؟!
كفش و كلاه كرده‌ام، از سرزمين پدرى كوچ خواهم كرد. مى‌روم هر جا كه كرسى علمى برپاست و كتابى بر روى ميهمانى باز است.
دانشجوی عزیز این روز دانشجو را به تو تبریک نمی گویم تو را به این روز تبریک می گویم که این روز بی تو، و بی حس “ آرمان خواهی ” و “ ایمانت به حق طلبی ” ، وجودی بی معناست . . .